We bevinden ons op dit moment in het jaar 1443 van de islamitische jaartelling in de maand Muharram. Het zal velen van ons vast ontgaan zijn dat wij moslims wereldwijd een aantal dagen geleden ons ‘’nieuwjaar’’ hebben doorgemaakt. Deels komt de afwezigheid van dit besef doordat wij moslims dit niet uitbundig vieren zoals men dat elders doet, maar aan de andere kant ook helaas doordat moslims vandaag de dag simpel geachte zaken zoals de twaalf islamitische maanden van de Hidjri kalender niet of nauwelijks kennen, uitgezonderd Ramadan en Dhul-Hidjah (de maand van de hadj naar mekka) natuurlijk.
Het ontbreken van de kennis over de islamitische maanden onder veel moslims en het belang hiervan is niet perse de boodschap die wij willen overdragen aan de lezer in dit artikel. Graag staan we stil bij de 1e maand van het islamitische nieuwjaar en in het bijzonder de 10e dag van de maand Muharram oftewel de dag van Ashoera.
Wat maakt de dag van Ashoera zo speciaal? en waarom heeft onze geliefde profeet Mohammed v.z.m.h. ons aangeraden op deze dag te vasten?
Het woord Ashoera betekent tien in het Arabisch en refereert dus naar de 10e dag in de maand Muharram. Deze dag is een grote dag in onze gedeelde geschiedenis. Ik zeg hier gedeeld omdat o.a. de joden deze dag ook als zeer belangrijk achtten. Het is een dag die wij memoreren als het wonder dat Allah heeft laten geschieden na het rotsvaste vertrouwen van Mozes – vrede zij met hem – waarbij Allah de zee in tweeën liet splitsen en de grond onder hem droog maakte om zo het volk van Bani Israël een veilige vluchtroute door de zee te schenken.
Mozes a.s. is als een kolossale berg op deze prachtige wereld. Een berg die voor niemand bang is en voor niemand uit de weg gaat. Alleen al de aanwezigheid van deze berg en de top die boven de wolken uitsteekt is genoeg om de toekijkers versteld te doen staan. Waarom deze lof? vraag je je af.
Jullie kennen vast het verhaal uit de Koran dat Mozes a.s. meerdere tekenen heeft gekregen van Allah om de farao en ook het volk van Bani Israël te overtuigen van zijn profeetschap, en farao te overtuigen de kinderen van Bani Israël te laten vertrekken naar het heilige land, weg van onderdrukking, vernedering en tirannie. De farao wilde hier niets van weten aangezien het vuile werk in zijn koninkrijk gedaan werd door hen. Het Israëlische volk, dat voornamelijk bestond uit ouderen, kinderen, vrouwen en zwakkeren hadden niemand om hen te verdedigen en zij waren economisch dan ook goedkope werkers en uitermate vervangbaar.
Mozes a.s. kreeg op een moment een opdracht van Allah de Verhevene, om Bani Israël in de nacht mee te nemen en weg te gaan uit Egypte. Toen de farao de volgende ochtend dit nieuws hoorde was hij woest. Hoe durft iemand in zijn koninkrijk iets te ondernemen zonder zijn toestemming? Hij verzamelde zijn leger en ging zelf mee met zijn manschappen, zwaarden, schilden en paarden om met het volk van Bani Israël af te rekenen.
Toen Mozes a.s. met zijn volk de zee hadden bereikt en opeens de troepen van de farao uit de woestijn verscheen kroop de angst in de nekken van het volk van Mozes. Het geklaag en gezeur van het volk werd hevig en men vroeg zich af waarom zij deze onverstandige beslissing hadden gemaakt.
“Zij zeiden: “Wij zijn zeker dat wij zullen worden ingehaald.”” Koran 26:61
Zij dachten dat zij vluchtten van de onderdrukking naar de dood en begonnen Mozes a.s. in twijfel te trekken. Mozes a.s. de profeet, de boodschapper van Allah die met zoveel bewijzen kwam en zelfs na al die tekenen begonnen velen hem verbaal aan te vallen en te vragen of hun situatie in Egypte niet beter was dan waar ze zich nu in bevonden. Het antwoord van Mozes is één van de meest krachtigste verzen die je zult lezen in de Koran;
“Zeker niet (zei Mozes)! Waarlijk, mijn Heer staat aan mijn kant, (en het is) Hij Die mij zal leiden (naar het Pad van de bevrijding).” Koran 26:62
Een immens leger in de rug van Mozes, voor zijn gezicht een on-trotseerbare zee en naast hem een volk van duizenden die over hem begonnen te twijfelen. Het is dan ook niet vreemd dat Mozes hier aangeeft dat Allah alleen met hem is en niet met het gehele volk aangezien Mozes een rotsvast vertrouwen had in Allah en het volk niet!
Als Mozes afwezig was, dan was zijn volk compleet weggevaagd of mee teruggenomen naar Egypte met alle gevolgen van dien. Maar juist omdat Mozes aanwezig was en in deze uitzichtloze situatie Allah met hem was werd het volk gered.
Allah de Verhevene zegt hierover in de Koran:
“Toen openbaarden Wij aan Mozes (zeggende): “Sla met jouw stok tegen de zee.” En het (de zee) spleet en ieder afzonderlijk deel was als een grote berg. Toen brachten Wij de anderen naar die plaats. En Wij redden Mozes en allen die bij hem waren. Vervolgens verdronken Wij de anderen. Waarlijk! Hierin is een Teken maar de meesten van hen zijn geen gelovigen.” Koran 26:63-67
Nadat het volk van Mozes de overtocht aan het maken waren door de zee begon het leger van de farao hen de zee in te achtervolgen. Nadat iedereen van het volk veilig de overkant had bereikt sloeg de zee dicht op het leger van de farao en verdronk hij en zijn manschappen. Zo werden de kinderen van Israël gered en het leger van de tiran vernietigd.
Dit is wat wij herinneren als moslims en dit is waarom wij onze aanbidding vermeerderen op de dag van Ashoera. De extra aanbiddingen die wij verrichten zijn om onszelf te herinneren aan het vertrouwen dat Mozes heeft in Allah en dat geen enkele situatie werkelijk hopeloos is zolang jij blijft volharden in het vertrouwen in Allah. Wie was met Mozes toen zijn situatie uitzichtloos bleek? Allah was met Mozes en de zee werd letterlijk in tweeën gedeeld. Zijn jouw zorgen en problemen groter dan die van Mozes?
Vast dus op die dag omdat onze profeet ons dat heeft aangeraden, als middel om dichterbij Allah te komen en jezelf te herinneren aan de ontberingen die Mozes en het volk van Bani Israël hadden meegemaakt om zelf de legers van satan in jouw leven te kunnen verslaan met de hulp van Allah en uiteindelijk het paradijs te bereiken.
